Οδοιπορικό στων Ελλήνων τις Κοινότητες...

Κατά τη κοινή και προφανώς σωστή άποψη, μια εκδήλωση μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχημένη, όχι μόνο από την αθρόα προσέλευση του κοινού, τα πολλαπλά χειροκροτήματα και τα συγχαρητήρια του κόσμου σε ατελείωτες ουρές.

Αλλά και από τα βαθιά συναισθήματα συγκίνησης και ευαισθησίας που μπορεί να εμπνεύσει, ακόμα και στους πιο συγκρατημένους θεατές.

Με αυτά τα κριτήρια λοιπόν, η εκδήλωση του Συλλόγου Ελληνοαμερικανών Λέσβου "Mytilene GRACE",  το βράδυ της 31ης Οκτωβρίου, στο Δημοτικό μας Θέατρο, «κέρδισε τη παράσταση» κατά γενική ομολογία.

Το Θέμα, «Οδοιπορικό στων Ελλήνων τις Κοινότητες, Θράκη, Κωνσταντινούπολη, Πόντος, Μικρασία, Κύπρος».

Ομιλητής και παρουσιαστής, ο γνωστός σε όλους Σάββας Καλεντερίδης, εκδότης, δημοσιογράφος, περισσότερο γνωστός από το θρίλερ της Ελληνικής εμπλοκής στο θέμα Οτσαλάν και της παραίτησης του τότε,  από μια καταξιωμένη πολυετή καριέρα από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού για λόγους ευθιξίας και φιλότιμου.

Ο ίδιος μίλησε για την ανάγκη να σωθούν οι τόποι αυτοί, οι άλλοτε δοξασμένοι και Ελληνικοί, από την αρχαιότητα μέχρι το 1923. Να σωθούν, τουλάχιστον μέσα από τουριστικούς οδηγούς και εκδοτικές προσπάθειες όπως της Εταιρίας «Ινφογνώμων» και της ιστορικής μνήμης, απαρασάλευτης και αληθινής.

Την εκδήλωση πλαισίωσαν με παραδοσιακή-Μικρασιατική μουσική οι: π. Στρατής Γιουσμάς, που με το κανονάκι του και το λυγμό του  τραγουδιού «στου Βοσπόρου τ' αγιονέρια», έκανε να δακρύσουν οι πάντες. Εξίσου ταλαντούχοι μουσικοί και άξιοι δάσκαλοι, ο Άλκης Πασπάτης, Γεωργία Φωτοπούλου και Γιάννης Γανώσης.

Παρόντες, μαζί με το πολυπληθές κοινό, οι δύο Μητροπολίτες μας Χρυσόστομος και Ιάκωβος, ο Στρατηγός κ. Δ. Μπήκος, Ο Δήμαρχος Σπύρος Γαληνός, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου  Γ. Ψάνης, ο π. δήμαρχος Δημήτρης Βουνάτσος, αντιδήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι από όλες τις παρατάξεις. Την Περιφερειάρχη κ. Καλογήρου, εκπροσώπησε ο Πρόεδρος Δημοσθένης Χατζηγιάννης, ενώ το παρόν έδωσαν και πολλοί Περιφεριακοί Σύμβουλοι, όπως και εκπρόσωποι όλων των Σωμάτων Ασφαλείας.

Κατατοπιστική και επί της ουσίας η σύντομη ομιλία  του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αιγαίου και Κοσμήτορος του Συλλόγου Ελληνοαμερικανών,  κ. Γ. Χατζόπουλου, τόσο για τον Σάββα Καλεντερίδη, όσο και για τους λόγους που ο Σύλλογος επέλεξε να διοργανώσει αυτή την εκδήλωση.

Στον επίλογο, εντυπωσίασαν και συγκίνησαν βαθύτατα το κοινό, οι μεστές λίγες κουβέντες της δημοσιογράφου και προέδρου  του Συλλόγου κ. Ντόρας Πολίτη.

«Ο νόστος -είπε- του απόδημου Έλληνα και η βαθύρριζη αγάπη και περηφάνια μας για τη πατρίδα, μας κάνουν να διοργανώνουμε δύσκολες εκδηλώσεις σαν την αποψινή και σας ευχαριστούμε όλους, που με την  αθρόα προσέλευση σας τιμάτε τη προσπάθεια μας και συμβάλλετε στη γενναία επιμονή  του καθενός από εμάς, να κρατάμε ψηλά το κεφάλι και να περηφανευόμαστε για τις καταβολές μας, σε ώρες δύσκολες για την Ελλάδα μας.

Παρακολουθώντας μέσα από το συναρπαστικό βιντεόραμα του αγαπητού μου φίλου και ήρωα για μας, Σάββα Καλεντερίδη, το οδοιπορικό της εθνικής μας μοναξιάς, τους τόπους μας τους σβησμένους απ' το χάρτη αλλά όχι από την ιστορία μας, με πήρε το παράπονο. Με έλιωσε για ακόμα μια φορά το αδυσώπητο «γιατί» του αείμνηστου Μικρασιάτη πατέρα μου, αλλά και θύμωσα και εξοργίστηκα με τα μυαλά που κουβαλούν ακόμα-κι' ακόμα αυτοί που επιβάλλεται να ασχολούνται με τα εθνικά μας θέματα, τα δίκαια της πατρίδας μας και τα συμφέροντα του λαού μας.

Νομίζω, πως αν οι τόποι της εθνικής μας μοναξιάς που μόλις πέρασαν από μπροστά μας  ταπεινωμένοι και λησμονημένοι, μπορούσαν να μας ρωτήσουν «βρε αδέρφια, μας θυμόσαστε καθόλου και πως περνάτε άραγε χωρίς εμάς», μόνο με τούτο το στίχο θα μπορούσαμε να απαντήσουμε για να μας καταλάβουν και να μας συγχωρήσουν ίσως.

«Αν ρωτήσεις πώς περνάω / θα σου πω δυο ψέμματα / ένα πως δε σ' αγαπάω κι' ένα πως σε ξέχασα...»

Και το Δημοτικό Θέατρο σείστηκε από τα χειροκροτήματα...

Παραλειπόμενα από την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου…

Η απόφαση του Δημάρχου ήταν πρωτοφανής στα χρονικά του Δήμου.

Πρώτη φορά στην ιστορία των παρελάσεων το Δήμου, η νέα δημοτική αρχή του Σπύρου Γαληνού, παραχώρησε τις θέσεις τους στους αγωνιστές-αντιστασιακούς στην εξέδρα των επισήμων ενώ αυτοί στάθηκαν όρθιοι στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Τα μέλη του συλλόγου μας MYTILENE GRACE (Ελληνοαμερικανών Λέσβου) που παρήλασαν ήταν αντιπροσωπευτικά της 3ης 4ης και 5ης γενιάς των παλιννοστούντων Λεσβίων της Αμερικής.

Ο Σύλλογος μας, πρόσφερε κλαδιά ελιάς, κατά τη στιγμή της παρέλασης, στον εν ζωή Λέσβιο απόστρατο από το έπος του '40, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Ντόρα Πολίτη

Αρχιερατικό ετήσιο μνημόσυνο στη Μυτιλήνη για τους απανταχού πεσόντες Λέσβιους της Αμερικής

Στον Ιερό ναό του αγίου Θεοδώρου στην Παγανή Μυτιλήνης πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 19 Οκτωβρίου, από το σύλλογο Ελληνοαμερικανών Λέσβου MYTILENE GRACE, το ετήσιο μνημόσυνο για τους απανταχού πεσόντες Λέσβιους της Αμερικής. 

Επίσης τελέστηκε και ειδική επιμνημόσυνη δέηση για τους 250 εθελοντές Λέσβιους των ΗΠΑ που αποτέλεσαν τη δοξασμένη Λεσβιακή φάλαγγα και πολέμησαν στη μάχη του Κλαπάδου το 1912 για την απελευθέρωση του νησιού από τους Τούρκους. 

Στο χρονικό των ημερών αναφέρθηκε η πρόεδρος του συλλόγου Ντόρα Πόλίτη. 

«Πληρωμένος έρωτας στη Μυτιλήνη»

Στη Μυτιλήνη διεκδικούμε τα πρωτεία και σ' αυτό τον τομέα.

Επί 10ετίες, οι οίκοι ανοχής μέσα στο κάστρο, αποτελούσαν σημείο αναφοράς για τον αρσενικό πληθυσμό, από τους ντόπιους μέχρι τα ναυτάκια του... 6ου στόλου. Τελικά, με παρέμβαση τότε του νεοϊδρυθέντος Συλλόγου Επάνω Σκάλας με άοκνες πρωτοβουλίες του προέδρου Γιάννη Πατανού, έκλεισαν αυτά τα «στορικά σπίτια», όπου γενιές αγοριών, «πήγαν να βρουν το αντριλίκι τους». Με δεδομένο πως τα παραδάκια ήταν και πιο δύσκολα τότε για τους νεαρούς, από δω είχε ξεκινήσει και το «τόσα δίνω, πόσα θες...»

Παράλληλα με το κάστρο, λειτουργούσαν και μια τσατσά πίσω από τη Κομνηνάκη, και ο οίκος ανοχής απέναντι από το λουτρό, μέχρι που κάηκε πριν μερικά χρόνια. Λένε, πως τη φωτιά την έβαλε η ίδια η τσατσά, Ντεβέ Κατίνα η νταβατζού της «εργαζόμενης», γιατί αυτή βρήκε καλύτερο νταβατζή έναν υψηλά ιστάμενο που τη προστάτευε και από το νόμο και της τα έπαιρνε μέχρι δεκάρας.

Εξάλλου, υπήρχε και η ξακουστή Μ. που είχε το... ευαγές ίδρυμα της, ακριβώς μέσα σε μια αυλή επί της Ερμού στην Επάνω Σκάλα. Το τσαρδί της το έλεγαν «ίδρυμα», γιατί εκεί γεννοβόλησε και μεγάλωσε, καμιά ντουζίνα... αγνώστου πατρός κουτσούβελα. Αυτή μάλιστα τη... μανατζάριζε ο ίδιος ο σύζυγος της, και κάποια από τα μπασταρδέλια, λένε πως τα έδιναν σε καλές οικογένειες για υιοθεσία με το αζημίωτο.

Κάποιοι από τους λεβέντες της, μέχρι σήμερα, 50-60 χρ. ταλαιπωρούν τη πόλη, τα δημοτικά συμβούλια, τους επιχειρηματίες, με κλεψιές, εκβιασμούς, μέθη, ναρκωτικά, φυλακές...

Να πούμε αμαρτίες γονέων; Ας είναι. Αυτή πέθανε ίσαμε 25 χρόνια πριν και να δεις μνημείο που της έχουν κάνει οι γυιοί και οι κόρες της «Οίκος τάδε...» απ' όπου δε λείπουν τα λουλούδια τα λιβάνια και τα τρισάγια με κόλλυβα, χρόνο καιρό. Φράγκο δε πιάνουν μπροστά του, τα μνημεία παλιών αριστοκρατικών οικογενειών. Να πούμε και εδώ «τα στερνά τιμούν τα πρώτα»; Συ ξέρεις Κύριε!

Τέλος, ο μόνος οίκος ανοχής που λειτουργεί χωρίς διακοπή, υποτίθεται στα κρυφά εδώ και τουλάχιστον πενήντα χρόνια, είναι αυτός, στα Ταμπακαριά λίγο πιο πέρα από τη ΔΕΗ. Είχε και διευθυντή μια χαρά... οικογενειάρχη άνθρωπο με γυναίκα και παιδιά ο οποίος πήρε τα μάτια του και ξενιτεύτηκε μόλις πριν από δύο μήνες.

Αυτό, γιατί μια μαντάμ από Θεσσαλονίκη, με αντι-μαντάμ Μυτιληνιά, έκαναν αίτηση στο δήμο πριν από ένα χρόνο και ζητούσαν άδειες να λειτουργήσουν στο νησί 4 πουταναριά... συγγνώμη οίκους ανοχής ήθελα να πω!!! Δόθηκε άδεια από το τότε Δημοτικό συμβούλιο για ένα «κατάστημα», και παρακαλώ, έχει διαφήμιση στο τοπικό τύπο: «λειτουργούμε» υπό νέα διεύθυνση, με ώρες λειτουργίας που εξυπηρετούν ταμάμ, και φυσικά, Ποτέ τη Κυριακή.

Μάλιστα, και οι δύο μαντάμες, συχνά... εκκλησιάζονται κανονικά, άβαφες, με μαντήλια στο κεφάλι και μαύρα γυαλιά. Αφήνουν δε, από δεκάρικο και πάνω στο δίσκο...

Να δεις, πως εκεινών οι αμαρτίες πιο εύκολα θα συγχωρεθούν παρά οι δικές μου οι "άλιωτες" που κρίνω, ¨δικάζω" και δε συμμαζεύετε!!!